Arcadia volgens de Italianen

Het is pas wanneer ik 's morgens nog eens het lorkenbos verken omheen de Rifugio Levi Molinari, dat ik het zie. Gras, hoge bomen die schaduw geven, een kabbelend beekje en ontmoetingen met vrienden. Dat biedt deze hut en tal van andere plekken waar de Italianen uit de streek in het weekeinde massaal naar toe trekken. Alleen maar om de hitte van Turijn te ontvluchten? Er is meer aan de hand. Deze plekken zijn gewoon de essentie van een veilige plek voor een herder of bij uitbreiding een berg-bewoner. Weg van de lawines, drinken voor de beesten, hout voor het vuur, vrienden om samen de boze wereld af te houden.

De eerste twee uur van de tocht bouwen verder op dit thema. Frisse lorkenbossen en een weg die langzaam omhoog slingert langs enkele oude gehuchtjes. Ze komt uit bij een merkwaardig bouwwerk van bijna 500 jaar oud. Één man heeft er 7 zomers lang een tunnel uirgehakt door de kalkrots om water om te leiden naar de akkertjes in Val Susa. Ze is nog in perfecte staat en wordt min of meer onveranderd gebruikt. Het is perfect weer dus is er tijd genoeg voor een ondergrondse verkenning, op sandaaltjes in het ijskoude water. Heerlijk.

Na het kruisen van die kalkgraat gaat het verder in een heel andere wereld. Een alpage, met links het uitzicht op de ruige pieken van Ambin en Maurienne (vandaag met een wit laagje ijzel op de toppen) en rechts de uitgestrekte Po-vlakte. Het pad loopt lekker: het is een muilezelpad dat het Italiaanse leger ooit aanlegde.

Ik kom vroeg toe in de Rifugio Vaccarone. Ik plak er nog een derde stuk aan, op de bodem van een grotendeels verdwenen gletsjer, naar de Col Agnel. Een heerlijke aaneenschakeling van vlakke keienvelden, gladgeslepen rotsen en sneeuwveldjes.
Vlak bij de hut wordt ik verrast door een kudde steenbokken. Ik liet ze even schrikken maar dan doen ze gewoon hun ding. Rustig wandelen naar een graasplekje, wat knabbelen, wat oefengevechtjes waarbij ze op de achterpoten staan en de hoorns tegen elkaar laten knallen...

Rifugio Levi-Molinari

Grange Clot di Brun. Op achtergrond de Chaberton.

De ster van de dag : de Rochemelon of Rocciamelone, de hoogste wandelberg van de Alpen.

Het landschap bij Quattro Denti

Uitzicht vanop Col Agnel. Op de eerste rij Pte d'Ambin en de tanden van de Pte de Chardonier, op de tweede en derde rij de Pte de Sommeiller (L) en de Aig. Scollette (R), in de verte Barre des Ecrins en Meije (centrum).