Föhn of zoiets

Refuge d'Ambin - Col d'Ambin - Rifugio Levi-Molinari.
Aan de Franse kant was het weer echt slecht. De wind zat in het noorden en dus was het koud, erg winderig en waren de bergen ingepakt in een pak wolken. 's Nachts was het het ergst, met een bulderende wind - precies of ze een autostrade langs de hut hadden omgelegd.

Maar voor de tocht viel het erg mee. Het Lac d'Ambin - voor mij één van de mooiste meertjes in de Alpen - bleef de héle tijd de show stelen.  Geen mist.
Op de Col was er wat verse sneeuw. Geen sneeuw op de afdaling? OK! De erg technische afdaling lag er helemaal droog bij.

Het bleef maar dreigen dus daalde ik snel af. Geen omwegen, geen extraatjes. Onderweg: een eenzame steenbok, een speels marmottenjong, een wezeltje die allemaal rustig hun ding deden zonder me op te merken.

De haast bleek overbodig. Het slechte weer zat vooral in Frankrijk, hier in de Levi-Molinari hut is het zonnig met af en toe een verdwaalde druppel.

De specialiteit van deze hut? Kettingzaagkunst. En uiteraard heerlijk Italiaans eten. En extreemklimmen op de vele huizenhoge granietblokken.

Lac d'Ambin

Op de brede richel naar de Col d'Ambin (met het bivakhutje) ligt een gemakkelijk sneeuwveld.

De afdaling. In de diepte, bij de boomgrens ligt de hut. In de vallei: Exiles.

In de "col" : de hut. Aan de overkant : Bosco de Salbertrand.